Van Altmuhl naar de Donau in Regensburg

Het was rustig, geen enkel geluid was die nacht te bemerken. Geen auto en treinlawaai, noch van de landgenoten: alles was stil. Al gauw ben ik weg, op naar Kinding door het Altmuhltal langs Beilngries. Zo kom ik bij Pfraundorf langs de Kratzzmuhle, waarbij meerder campings zijn gelegen. Men is nog niet echt op, maar dat zal straks wel veranderen zodat er hier geen doorkomen aan valt. In Kottingworth is het voor mij koffietijd als ik daar op een terras wat mensen zie. Dan steek ik het Main-Donau over - het verbindingsteken tussen Altmuhl en Doña - en kom ik in Dietfurt an der Altmuhl. Ook dit is een oud vestingstadje: torens, verdedigingsmuren, keienstraatjes van vergane glorie. Plots zie in op de Altmuhl een vrij groot Belgisch binnenvaartuig varen op de Altmuhl, verrassend in zo'n nauw water. O kronkel ik mee met de rivier, helemaal naar Riedenburg. Even een koffie en een cola bij de verbindende brug, voor maa r liefst 6 euro ! Verder gaat het, naar Prunn, waar een kasteel op een onmogelijke plaats op de berg gebouwd is. ' Vast van een roofridder', denk ik meteen. Ook het stadje Essing is moeite waard, het heeft een zeer oude brug. Koelheid is in zicht, hier gaat de Altmuhl over in de Donau, meerder sluizen geven dat aan. Dan komt er opnieuw een wegomleiding, op zich niet verkeerd, maar het brengt mij wel in de war en ik moet steeds onmogelijke stops maken om de slechte en lastige aanduidingen te kunnen volgen. Dan volg ik bij Bad Abbach de Donau. Een nieuw verhaal lijkt hier te beginnen. Maar het wordt stiller en stiller op het fietspad. Laat? Te warm? Ploeterend rijd ik door Matting en laat Sinzing links van mij. Ben ik nog steeds goed? Ja, dus. Maar het schiet maar niet op bij Regensburg. Door prachtig aangelegde parken langs de Donau rijd ik, bevolkt met allemaal zonaanbidders. Het is er druk, te druk. En een camping vind ik niet, ik rijd zelfs door de stad, loop de grote brug over en ... Besef dat ik er helemaal naast zit. Ik moet terug waar vandaan ik gekomen ben. Dan zie ik een kampeerplek van een kanovereniging, er staat slecht een tent (van een Frans gezinnetje) trekkend met fiets en aanhangwagentje met kind. 'Hier neem ik een rustdag' , zo besluit. Ook om Regenburg nader te bekijken en dingetjes op orde te brengen voor de volgende fase van mijn reis. Als ik in de nabijgelegen Gaststatte wat wil gebruiken wordt deze gesloten, ik ben op mijn meegenomen brood en een kop soep aangewezen, want het is te laat voor een bezoek aan de stad. Maar een Weiszen kan ik uit de automaat trekken van het prachtige clubgebouw. Dat maakt de daze dag van 112 km weer helemaal goed.