Oordoppen in Deggendorf

De rustdag heeft me goed gedaan. Eigenlijk ben ik blij om weer te vertrekken. Verder nu langs de Donau, alhoewel ik wel erg veel over grawelpaden fiets en bepaald niet de kortste weg. Ik weet: het is een keuze. Af en toe kom ik fietsers als mij tegen, zwaar bepakt, een korte groet en af en toe een gesprekje. Het gaat langs Worth en nog een paar dorpjes. Ik steek de Donau over en sta dan in Straubing, een ware verademing als je uren achtereen door akkerland hebt gefietst met allerlei graangewassen. Winkels, drukte, toeristen, terrassen. Op de markt kijk ik wat rusteloos om me heen, het is te veel voor iemand die uit het achterhand komt. Ik koop wat fruit en vertrek weer, de Donau Radweg volgend. En die gaat warempel weer naar de andere kant van de rivier. Bij Mariapossching is er een wegomlegging en ik moet naar Metten. Wat ik daar plotseling zie, flonkerend uit het niets? Een prachtige abdij, een buitengewone mooie barokkerkerk. De voorgangers zijn al in de 8e eeuw begonnen, Benedictijner monniken.. Op te terras bij het naastgelegen Gasthoff eet ik een hapje en pak dan op advies van de serveerster een binnendoor weggetje. Maar een camping vinden in Deggendorf vinden is niet zo ge gemakkelijk. Deze ligt aan de rivier achter een trein en voetbrug en..het hele gebied is onder constructie. De campingbaas weet kennelijk ook niet meer wat hij er mee aan moet: het is een zooitje ongeregeld en hij doe wat hij kan..zo verwijst hij mij naar een wit huis dat een goede eettent blijkt te zijn. Even later denderen de treinen over me heen, maar met mijn oordoppen in heb ik weinig last van.

Oh ja, Aleksander, je hebt gevraagd of ik nog in Praag kom, maar dat is niet het geval. Ik ga van Passau naar Salzburg en verder..