Alles geregeld en dan naar Rovinj.

Zaterdag aangekomen in Porec, meteen de oversteek naar Venetië, ofwel Venice, geregeld. Zondag vrij, wat heet.. De stad bekijken natuurlijk. Geld pinnen, in koruna's, want overal - tegen mijn verwachting in - heeft mende voorkeur voor Kroatisch geld. Mijn hotel, Hotel Mauro, ligt aan het water, 100 m. verwijderd van de ligplaats van mijn boot 'The Prince of Venece', een supersnelle catamaran, waarmee ik Di. morgen vroeg vertrek. Een paar uur later hoop ik al rond te paraderen met mijn fiets aande hand in Mestre, het bekende stadsdeel, waar de straten slechts bevaarbaar zijn met gondels. We zullen zien..

Vanmorgen stond ik voor de vraag: hoe reis ik verder terug? Er waren een paar opties: met mijn fiets op de trein van Venetië via München naar Osnabruck, daarna de laatste 100 km fietsend naar huis. Of de fiets laten staan bij Hotel Resort vlakbij Airport San Marco, waar die opgehaald wordt door Fietstransport Soetens en thuis wordt afgeleverd. Ook rest dan nog de vraag: per trein terug of vliegtuig. Daarover heb ik info ingewonnen en afwegingen gemaakt. En besloten om woensdag het vliegtuig te nemen van 14.35 uit Venetië, dat om 16.00 uur gaat landen in Düsseldorf. Bovendien is het veel goedkoper dan de trein, waarmee het maar de vraag is of in de praktijk deze wel mee kan.

Na dat allemaal vanmorgen geregeld te hebben, viel een last van mij weg. Nu had ik nog een hele middag om terrasjes te lopen en te slenteren langs de ontelbare souvenirswinkeltjes. Onderwijl toch meer willen zien dan dat alleen. Een vertrekkende boot bood uitkomst: langs de Adriatische lagunekust varen naar Rovinj en een diep fjord bezoeken. De hele middag en de vroege avond was ik dan onderdak. Zo gezegd, zo gedaan.
Bij stralende zon, onder een afschermend dak, ging het vrij kleine bootje zigzaggend om de talrijke eilandjes heen. Prachtige panorama's en veel naakte mensen op de kei-stranden. Rovinj doorgewandeld, versteld ben ik nog van het pittoresque van zo'n plaatsje, boordevol met toeristen overal vandaan. Op een bepaald moment was het voor mij genoeg, nam een pilsje in de schaduw van een terras dicht bij de afvaart van mijn bootje, slechts 13 personen waren er op.
In de fjord, in tegenstelling van de zee, was het water rustig. De boot stopte en men kon uitstappen.. In het water, ok zomaar wat rond te zwemmen. Slechts een jong stel maakte van de gelegenheid gebruik. Daarna terug naar Porec. Maar het duurde lang, vanwege de deining van het water.
Een lekkere douche, het hotel alvast betalen, daarna ergens een pizza eten aan de waterkant. De lucht was anders als gisteren, er hang regen. Ik heb er niet op gewacht, want dit verhaaltje moest ik even kwijt. Wie weet, tot morgen in Italië.