Magnifiek, de Alpen-Adria Route
Door: Doge
Blijf op de hoogte en volg Harry
01 Juli 2014 | Italië, Trasaghis
Met gezonde tegenzin stapte ik vanmorgen op de fiets. Weliswaar goed geslapen, goed gegeten en uiterst vriendelijke gastvrouwen. Maar meteen klimmen, nee, daar moet je mij niet mee aankomen. Maar ik had geen keus: klimmen dus maar naar de Oostenrijks-Italiaanse grens, even de vergane glorie van z'on historische plek aangekeken, toen verder omhoog naar Tarvisio. De eerste wat grotere Italiaanse plaats, maar alles lijkt Oostenrijks. Dat verandert evenwel als ik Camparisso di Valcinale binnen rijd. Hier ook merk ik dat ik daal, bovendien rijd ik op een machtig mooi fietspad, de Alpen-Adria route. Het is een vroegere spoorbaan, nu omgetoverd tot fietsroute. En wat voor een! Ik daal aan een stuk door, over bruggen en door heel veel tunnels, korte en langere. Best eng overigens, telkens moet ik mijn zonnebril afzetten omdat er weinig licht in de tunnels is en dan nog.. Ik ga met de rivier mee, in het begin nog een droge bedding met soms wat water; zou het hier niet geregend hebben aan deze kant van de bergen? Toch wordt ze hoe langer hoe breder en kent meerdere beddingen. Nieuwe snelwegen gaan over en onder mijn fietspad en boren zich de bergen door, zelf ga ik de oude spoorwegtunnel in, om er plotseling uit te komen over een brug waaronder een kletterende stroom of een naastgelegen waterval. Allemaal heel enerverend. Soms is het fietspad nog niet optimaal, omdat het geld ontbreekt - zo vertelde mij een Italiaan - voor de aanpassing van het pad door twee kort achter liggende tunnels in ere te herstellen. Ook gaat het langs oude en verlaten stationnetjes, zoals in Dogna; ik heb er - schuilend voor een erg diep zakkende wolk - uitvoerig mijn lunch kunnen gebruiken, terwijl ik daar regelmatig bezoek kreeg van andere weggebruikers. Aanspraak genoeg dus op mijn solotocht. Telkens staan er ook verlaten woningen langs het pad: zouden het woningen zijn geweest van de vroegere baanvakarbeiders? Slechts een stationnetje is opgeknapt, deels gerestaureerd en ingericht als restauratie...voor fietsers. Dan pak je een cappucinno en zie je hoeveel fietsers zich op de pad begeven. Na 60 km over dit gestaag dalend fietspad, eindigt de luxe van freewheelen. Ik moet weer wat trappen om in Carnia te komen en vandaar naar Venzone. Hier heb ik mijn ogen uitgekeken in dit oude stadje, waar de vestingmuren e.d. nog staan. Het heeft een erg mooi stadhuis, helemaal in machtig mooi renaissance gebouwd! Na Bordano moet ik een camping zien te vinden en ik volg de aanwijzingen, die men mij geeft. Ja, eindelijk moet ik echt aan het werk: klimmen, zwoegen, zweten. Op de muur naast mij staan de grote mannen van de Giro afgebeeld, ze steunen mij omdat ze hier zelf ook zo hebben afgezien. Omhoog ga ik, stapvoets in het op een na kleinste verzet, van de ene haarspeld naar de andere. Het Lago ligt namelijk aan de andere kant van de berg, dan dalen, dan weer omhoog. Dan zie ik een prachtig mooi meer, omringd door bergen en nog eens bergen. Een sprookje! Helaas moet ik helemaal aan de andere kant van het water zijn en ja, nog even volhouden dus. Een vriendelijk Italiaan brengt me door de slechte aanduiding zelfs helemaal tot aan de receptie. De camping is supermooi gelegen, maar de faciliteiten houden niet over, kan een vergelijk met Oostenrijkse campings niet aan. Het is camping Lagos 3 Communi, er staan huisjes en behalve ik zijn er een paar NL-campers, een Duitser en naar het taaltje te horen een 3 tal Slovenen. Na het nuttigen van een pastaschotel en een Boretti-biertje heb ik nog de route bekeken voor morgen: ondanks mijn uitstapje van het traject, hoe ik dezelfde weg niet terug te rijden. Al weer een meevaller. En nu ik dit schrijf en alles nog eens de revue passeert, kan ik nog nagenieten van een unieke route, die ik iedereen aanraad.
-
01 Juli 2014 - 21:33
Frans/agnes:
hoi Harrie. Mooi om jouw verslagen te lezen.Het leven moet een uitdaging zijn is jouw motto ,volgens ons gaat dit ook goed.Fijn dat de route ook naar wens verloopt. blijf bij de les en op tijd bij de fles?????
gr agnes/frans -
01 Juli 2014 - 22:14
Betsy:
Ciao Harry,vedere e godere!
Amore,
Betsy -
02 Juli 2014 - 00:05
Marieke:
Mooi beschreven! -
02 Juli 2014 - 09:02
Jeannette:
Nou, dat stationnetje nodigt wel echt uit voor een cappucino. Waauw. De beelden van vakanties in dit gebied komen weer helemaal naar boven. Maar fietsen daar? Dat weet ik zo net nog niet. Die afdaling is natuurlijk wel leuk. Overigens zijn Dave en Anneke momenteel in Lagio di Majore. Toch nog aardig uit de buurt waar jij zit, geloof ik.
Liefs, Jeannette -
02 Juli 2014 - 12:09
INE MENKEHORST:
DAG HARRY,OMDAT IK IN APRIL VOOR HET EERST IN ITALY WAS DENK IK DAT IK WEET HOE PRACHTIGHET DAAR IS . VEEL PLEZIER.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
