Regen onderweg in de Hohe Tauern

Vanmorgen uit Bruckner vertrokken, al vroeg. Want ik wilde opschieten. Maar bergen laten zich niet dwingen.. Eerst naar Taxenbach, toen naar Lend. Geen leuke plaats, waar alle verkeer zich kruist: spoor, snelwegen, gewone lokale wegen en weggetjes op verschillende hoogtes.Zie maar dat je dat allemaal overziet. Weliswaar volg ik de Tauernweg Radweg, maar het zijn soms onmogelijke hellingen en doorgangen. Zoals het pad naar de tunnels, een korte en een lange, de Gigerach tunnel. Er brandt maar weinig licht en het geluid van de auto's ISS niet om aan te horen. Maar gewoon de kop er houden. Zo komen twee fietsers mij tegemoet. Ik ga zover mogelijk naar rechts en stop uit angst de vangrail te raken. Het meisje dat aan komt rijden houdt ook in, maar haar vriend, te kort er achterrijdend heeft dat niet in de gaten. Hij raakt haar, slingert tegen de tunnelwand aan, kaatst weer terug en slaat meerdere malen over de kop, ook door de aanrijsnelheid naar beneden, waarop hij geen gevoel meer had. Hij blijft op de grond verdwaasd zitten, even later blijkt dat hij zijn sleutelbeen gebroken heeft. Dat speelt zich allemaal vlak voor mijn neus af. Tragisch.. Als ik de tunnel uitkom kan ik een zucht van verlichting niet onderdrukken. Hè, hè. Ik neem een koffie in een Gasthaus in Klammstein. Dan gaat het over Mairhofen verder naar Dorfgastein en Bad Hofgastein. Langzaam klimmend soor het mooie gebied van Gadauern kom ik in Bad Gastein. Van beneden zie ik de plaats al liggen en daarachter de sneeuw. Moet ik daar helemaal heen? Ja. De hellingen worden me echter te veel, ik gelopen, de fiets voor me uitduwend, wel een uur lang, zweten. Het is niet druk in de plaats, zondag weet u? Dan is bijna alles gesloten. Nu moet ik nog verder omhoog, maar dat kan ik wel weer trappen, naar Bockstein. Want daar moet ik met fiets en al op de trein, de autotrein wel te verstaan. Een tochtje van 10 minuten door de Tauerntunnel. Eerst moet ik me nog oriënteren hoe dat daar werkt, maar na wat heen en weer vragen zie ik hoe het gaat. Ticket 5 euro, fiets kan in de personenwagen. Even later ben ik in Mallnitsch, het regent pijpenstelen. Wachten dus, maar er is een restauratie. Dan klaart het op en zet ik de afdaling in naar Obervellach. Gevaarlijk, natte weg, haarspeld bochten, damp op de hellingen van de bergen, mooi te zien, maar ik kan er weinig oog voor hebben. Onderaan is een camping, maar deze bevalt me niet en ik besluit door te rijden naar de die op 20 km. In Kolbnitz boek ik me leeglopen, geen energie meer. Eerst eten, dan verder. En warempel, ik ga weer als een scheermes. De lucht betrekt echter, als dat maar goed gaat.. Maar dan lees ik CAMPING, daar naar toe dus. Het lijkt wel een kamp. Op een grote tent staat Ostravar, dat Tjechische bier ken ik.. Duits verstaat men niet en ik hoor om heen Tsjechisch. Ook een Duitser, een Brit en een Nw.Zeelander staat er. Allemaal daar door de regen neergestreken. Ja hoor, ik kan er gewoon terecht. Als ik mijn tentje door de buien heen heb neergezet, wordt me eten aangeboden: een grote kippenpoot, aardappelen, tomatensoep vooraf en een toetje na. Gewoon.. Hoewel kk gegeten heb, heb ik het hele portie er achteraan geduwd, want wat extra koolhydraten en wat vet kan ik best gebruiken. Wonderwel heeft deze Tsjechisce camping zelfs internet! En daarvan maak ik nu gebruik, terwijl het water hier al de hele avond met bakken uit de lucht komt.